Choroby skóry u dorosłych – atopowe zapalenie skóry

Atopowe zapalenie skóry to przewlekła choroba, której pierwsze objawy pojawiają się najczęściej u dzieci do 5. roku życia. U dorosłych występuje rzadziej, jednakże takie przypadki nie są odosobnione – szacuje się, ich w Polsce z powodu AZS cierpi ok. 16 proc. dojrzałych osób. Jak objawia się choroba i jakie są podejmowane kroki w celu złagodzenia objawów?

W pierwszej kolejności trzeba sobie uświadomić, iż atopowe zapalenie skóry nie jest chorobą, którą da się w stu procentach wyleczyć. Co prawda nierzadko zdarza się, iż ustępuje ona samoistnie, aczkolwiek nie jest to jednoznaczne z całkowitym wyeliminowaniem problemów ze skórą – do końca życia ma ona tendencję do przesuszania się, jest bardziej podatna na podrażnienia i wrażliwa. Pojawienie się AZS w wieku dojrzałym jest w znakomitej większości przypadków następstwem przechodzenia go w dzieciństwie.

Warto podkreślić, iż atopowe zapalenie skóry u dorosłych ma na ogół łagodniejszy przebieg niż u dzieci, ale z drugiej strony leczenie odznacza się mniejszą skutecznością. Ponadto symptomy są też przeważnie inne. Zmiany skórne w postaci nacieków zapalnych, nadżerek, strupów oraz przeczosów pojawiają się głównie na twarzy i szyi, a także w zgięciach łokci i kolan. Niekiedy obejmują większe obszary ciała. Objawom towarzyszy świąd.

Prawidłowa pielęgnacja skóry z AZS

Niepokojące oznaki to sygnał, iż trzeba udać się do dermatologa, który podejmuje decyzję w sprawie leczenia. Musi ponad wszelką wątpliwość stwierdzić, że to AZS, a nie np. wyprysk kontaktowy, z którym atopowe zapalenie skóry jest często mylone. Kluczową rolę w terapii odgrywa prawidłowa pielęgnacja, której podstawę stanowią emolienty – specjalne preparaty natłuszczające i nawilżające skórę, np. Emolium – działa również na atopowe zapalenie skóry u dorosłych. Poprawiają one stan naturalnego płaszcza lipidowego, przeciwdziałają przesuszaniu się skóry, łagodzą podrażnienia oraz posiadają właściwości wiążące wodę w skórze, dzięki czemu organizm traci jej przez naskórek znacznie mniej. Po preparaty trzeba sięgać przez cały czas, a nie tylko wtedy, gdy pojawią się zmiany skórne.

Terapia farmakologiczna

Uzupełnieniem pielęgnacji jest terapia farmakologiczna. Bazuje ona na  glikokortykosteroidach stosowanych miejscowo – w obszarze występowania zmian na skórze. Często stosowane są też antybiotyki – miejscowe bądź doustne, a także leki grzybobójcze i przeciwhistaminowe. Dobór leków jest uzależniony od stopnia natężenia objawów oraz od faktu wystąpienia nadkażeń skóry. W wyjątkowo ciężkich i poważnych przypadkach sięga się po mocniejsze metody takie jak naświetlanie skóry światłem ultrafioletowym oraz podawanie pacjentowi leków wzmacniających układ odpornościowy, np. metotreksatu czy cyklosporyny.

Chory powinien pozostawać przez cały czas pod opieką dermatologa i alergologa oraz przykładać dużą wagę do unikania czynników podrażniających skórę. Nie są wskazane długie i częste kąpiele, nadmierne przebywanie na słońcu oraz w pomieszczeniach klimatyzowanych, stosowanie perfum i kosmetyków perfumowanych. Wskazana jest też rezygnacja bądź znaczne ograniczenie produktów spożywczych mających tendencję do uczulania.